Te trzy nowele: "Kadry", "Szczegół" i "Usta" łączy nie tylko krótka forma, ale również zawarta w nich intencja: każda opowiada historię pewnej obsesji. Nowela Kadry utwór, który właściwie zapoczątkował karierę literacką Somozy opowiada o Marcelino Roimaro, młodym lekarzu, który przybywa do miasteczka na wakacyjne zastępstwo, i przeżywa koszmar dostrzegania innych światów, w tym który nas otacza i poznania dziwacznej istoty, która w nich zamieszkuje. W Szczególe narratorem jest urzędowy szaleniec z Roquedal, Baltasar Parraga, który zabawia się nagle w detektywa prowadzącego pewne przedziwne śledztwo: chodzi o szczegółową analizę drobiazgów na granicy percepcji i sposób w jaki dla uważnego obserwatora, mogą przekształcić się w źródło ukrytych znaczeń. Struktura trzeciej noweli Usta jest równie dziwaczna jak obsesja jej bohatera: napisana została jednym ciągiem, czymś w rodzaju jednego potwornego zdania, praktycznie pozbawionego przerwy na oddech.